De 33ste editie van de rally van Wallonië werd onder zeer moeilijke weersomstandigheden gereden tijdens in het weekend van 1 mei. Meer dan 40 van de 109 teams die aan de start kwamen moesten immers opgeven ! Daarbij o.a. twee van de favorieten, Kris Princen en Francois Duval, waardoor Freddy Loix zijn vierde zege van dit seizoen pakte en tevens een grote stap richting… vierde opeenvolgende titel zet !
De rally van Wallonië presenteerde dit weekend, het mooiste deelnemersveld tot dusver van het Belgian Rally Championship (BRC). Naast een twintigtal topwagens (13 R5’s, 4 WRC’s en 4 RGT’s) waren er immers ook nog een dozijn piloten die streden i.f.v. een podiumplaats !
Op de weergoden kon men evenwel niet rekenen en de gevolgen daarvan waren voorspelbaar : een ellenlange lijst met opgaves ! Het begon trouwens al vroeg met die van Kris Princen, tweede algemeen na zijn besttijd in Kp3, die in de volgende proef een koprol maakte. Daardoor verloor deze wedstrijd één van zijn tenoren, maar wellicht is dat ook het geval voor het kampioenschap. Reeds goed op dreef vrijdagavond op de flanken van de Citadel, nam François Duval (na drie jaar nog eens achter het stuur van een topwagen) met zijn DS3 R5 intussen de wedstrijd stevig in handen. Ondermeer via vijf besttijden bouwde hij die voorsprong tijdens de twee eerste ronden op Freddy Loix trouwens
stelselmatig verder uit tot een halve minuut. Hoewel Freddy gevangen zat tussen de wens om voluit voor de zege te strijden of een optie te nemen op een nieuwe titel, werd het vooraan tijdens de slotlus toch opnieuw spannend, aangezien Freddy via drie opeenvolgende besttijden de kloof reduceerde tot 22 seconden. “Dudu” reageerde meteen met zijn zevende scratch (op Wartet) maar ging even later dan tijdens de allerlaatste proef van de baan ! Daardoor had Freddy Loix als nieuwe leider plots een fraaie voorsprong van ongeveer 50 seconden op zijn eerste achtervolger Xavier Bouche, zodat hij nadien als leider van een kwartet Skoda’s de wedstrijd “rustig” kon controleren, onderweg naar een vierde opeenvolgende BRC-zege dit seizoen, een vierde opeenvolgende podiumplaats in de rally van WallonIë en… een vierde opeenvolgende Belgische titel ! “Ja uiteraard controleerde ik vandaag”, lachte de winnaar bij zijn terugkeer in Jambes. “Maar zaterdagavond had ik wel een goede reactie op de snelle chrono’s van mijn concurrenten waarvan ik toch even schrok.”
Nog tal van andere duels Toch was het zondaggedeelte van deze rally verre van saai, aangezien ondermeer de strijd om de tweede plaats nog zeer intens was. Het onderlinge verschil tussen Xavier Bouche, Vincent Verschueren en Guillaume Dilley, die allemaal hetzelfde doel ambieerden, bedroeg zaterdagavond immers slechts een twintigtal seconden. Hoewel hij benadeeld was door de lagere topsnelheid van zijn DS3 (179 km/h t.o.v. 204 voor de twee Skoda’s) kon de jongste toch het contact met zijn merkgenoten behouden tot… de koppeling van zijn Citroën begaf op de tankzone. Mede gesteund door zijn drie besttijden, schoof Benoit Allart daardoor met zijn “oude” Skoda Fabia WRC door naar de vierde
plaats, een evenaring van zijn resultaat van vorig jaar, terwijl voor hem de strijd om de tweede plaats een adembenemende finale kende, maar in tegenstelling tot Spa nu met de Fabia R5 van Xavier Bouche als “winnaar”
Uitgaande van zijn twee besttijden in het begin van de rally en zijn derde plaats op het moment toen zijn Mitsubishi Lancer WRC05 hem opnieuw in de steek liet (transmissie) had zonder twijfel ook Chris Van Woensel in dit gezelschap kunnen meestrijden voor de beste ereplaats.
De fans konden zich echter ook opwarmen aan enkele andere leuke duels. Zo ondermeer dat tussen Xavier Baugnet en Adrian Fernémont, elk met een Ford Fiesta R5. Snel in de top-10 streden ze finaal zelfs voor de vijfde plaats, die uiteindelijk naar de lokale piloot ging. Kortom een knap R5-debuut voor Fernémont die op Yokohama’s nipt zijn meer ervaren tegenstrever klopte. Verder bleef het ook lang spannend tussen Stephan Hermann en Fred Bouvy, 8ste en 9de. Mede omdat de regen zaterdag in het voordeel van "kleine" Fiat Punto HGT (winnaar in NCM) van de talentvolle Hermann was, haalde die het uiteindelijk van de krachtige Porsche 997 GT3 van de veelzijdige Bouvy, die zegevierde in RGT. Olivier Collard en Tom Van Rompuy daarentegen reden een eerder eenzame race. De eerste was immers snel verlost van Michael Albert, waardoor hij vrij eenvoudig de beste was van het Mitsu-piloten, maar toch ook als zevende algemeen finishte. Tom parkeerde mede door de opgaves van Jordan Scaillet (foutje), Laurent Léonard (mechanisch probleem) en Kevin Demaerschalk (benzinepomp) zijn DS3 R5 op zijn eigen ritme eveneens in de Top-10.
Geusens, beste junior en winnaar in R2 Polle Geusens (knap 11de algemeen) die met zijn nieuwe Ford Fiesta Ecoboost zijn eerste rally van dit seizoen reed, zegevierde in R2 en was, mede door de tegenslag van zijn concurrent Guillaume De Ridder die tijdens de 17de proef een minuut verloor door een probleem met de stuurbekrachtiging, ook de beste Junior. Voordien had Guillaume in beide categorieën immers nipt de leiding in handen. Steven Dolfen die aangaf dat hij als
debutant in deze rally (in 2014 gaf hij al snel op) het tempo van deze twee niet aankon tikte als derde R2 aan, terwijl Sébastien Bedoret, die eveneens het parkoers rondom Namen ontdekte, op de laatste podiumplaats bij de juniors mocht plaatsnemen .
De andere juniors reden in R1 en daar was het Anthony Dovifat die domineerde, aangezien hij won met meer dan drie minuten voorsprong op Lucas Walbrecq. “Zondag nam ik geen risico’s meer “ vertelde Anthony “Ik liet zelfs diverse besttijden aan Lucas, ik verkoos immers de zege i.p.v. de bonuspunten van scratches. Tal van andere juniors haalden het einde niet : zo o.a. Delhez (sortie zaterdagmorgen), Molle (mechanisch probleem zaterdagavond), Bruls (sortie), Kobus (cardan) of Grommen (uitgesloten – zaterdag)
Thuiszege voor Bouts bij de Historics
Hoewel het HBRC minder populair is in het zuiden dan in het noorden van ons land, werd deze rally van Wallonië ook mee geannimeerd door de historische wagens. Ten eerste omdat ze vrijdagavond het bal op de Citadel mochten openen, maar ook omdat er nadien verschillende leiders waren. Vrijdagavond veroverde Stefaan Prinzie (Opel Ascona) die positie, al verloor hij ze zaterdagmorgen meteen na een tijdrovende fout . Didier Van Wynsberghe (BMW M3) nam over, maar hij kon op zondag Manu Bouts niet langer afhouden. Die kwam nochtans van ver aangezien hij vrijdagavond meer dan één minuut verloor omdat hij op de Citadel een rondje teveel maakte ! Na diverse tegenslagen in zijn home-event dus eindelijk toch nog eens succes voor de BMW-piloot, die naast de zege in HC4 zijn M3 (Gr.A) ook nog knap binnen de top-20 parkeerde en… dat op straatbanden van Bridgestone en Federal ! “Banden van 80 Euro”, grapte Manu terwijl mijn concurrenten rijden met racingbanden die minsten vier keer duurder zijn ! Kortom in ben erg tevreden.
Het klopt dat ik hier eerder al eens won (2008) in het criterium, maar na mijn tweede plaats in 2012 volgden er dan enkel nog opgaves” Didier Van Wynsberghe verloor bovendien ook nog de tweede plaats, want door een schakelprobleem moest hij in de slotfase nog opgeven. Zo ging de beste ereplaats uiteindelijk naar Dirk Deveux, die voordien en i.f.v. het kampioenschap hoofdzakelijk dacht aan de massa punten verbonden aan zijn derde plaats (en winst in PNT), terwijl Patrick Mylleville (911) doorschoof naar de derde podiumplaats, al volgde zijn Porsche 911 wel op bijna 3 minuten van de winnaar. Jens Maes (mechanisch probleem), Robin Maes (motor), Vincent Prégardien (van de baan) en Guino Kenis (gediskwalificeerd omdat hij de maximuum straftijd overschreed bij het vervangen van de dynamo en batterij) haalden het einde helaas niet.